دِ زِنْدِگی نِبوُ کفشی بِه پام، دِ مُردگی جُف جُف پیش پامْ.

 

در زندگی نبود کفشی به پایم، در مردگی جفت جفت پیش پایم. 
درباره کسی است که در زندگی در فقر و بیچارگی باشد و به او کمکی نکنند؛ ولی پس از مردن، بستگانش در مورد او کوتاهی نکنند. 
 
 
(برگرفته از کتابِ لغات و ضرب المثل های کاشانی ؛ تألیف حسن عاطفی ؛ انتشارات مرسل)