عَجَبْ وَقْتی یَ کِه سَگْ صاحِبِ خُدِشُ نِمیشْناسَ.

 

عجب هنگامه ای است که سگ صاحب خودش را نمی شناسد. 

این را در موقعی گویند که در محلی جار و جنجال و آمد و شد و شلوغی بسیار باشد و هر کسی به کار خود بپردازد و توجهی به حال دیگری نکند. 
 

(برگرفته از کتابِ لغات و ضرب المثل های کاشانی ؛ تألیف حسن عاطفی ؛ انتشارات مرسل)