چِراغی که به خوُنِه رِواسْ به مَسْجِد حَروُمَ

چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
این ضرب المثل در موقعی گفته می شود که دو نفر به چیزی احتیاج داشته باشند احتیاج اولی زیادتر و واجب تر از شخص دوم باشد.

(برگرفته از کتابِ لغات و ضرب المثل های کاشانی ؛ تألیف حسن عاطفی ؛ انتشارات مرسل)

(اغلب در مورد شخصی گفته می شود که در بخشش به دیگران زیاده روی می کند در حالی که خانواده اش نیازمندتر هستند.) «مدیر سایت»